Wspólnoty praktyków
Istotą funkcjonowania wspólnoty praktyków jest wymiana informacji, wzajemne uczenie się i inspirowanie, rozpowszechnianie dobrych praktyk, standardów i sposobów postępowania.
Wspólnota praktyków to grupa osób regularnie dyskutujących na określony temat. Udział jest dobrowolny. Członkami wspólnoty praktyków są osoby zajmujące się takimi samymi albo podobnymi działaniami lub zainteresowani podobnymi kwestiami (mogą być to tak różne kwestie jak: współpraca z ekspertami, problemy osób niepełnosprawnych w organizacji, organizacja konferencji, monitorowanie realizacji programów, itd.). Zazwyczaj są to osoby nie współpracujące ze sobą na co dzień.
Wspólnoty praktyków mają szczególnie duży potencjał, gdy uczestniczą w nich osoby z różnych części organizacji (lub z różnych organizacji) – w takim przypadku ułatwiają one przepływ informacji i współpracę między komórkami organizacyjnymi (lub organizacjami). W organizacji może (powinno) działać wiele różnych tematycznych wspólnot praktyków.
Ponadto wspólnoty praktyków nie powinny ograniczać się jedynie do kadry zarządzającej. Nie mogą także mieć ogólnego charakteru – każda wspólnota praktyków powinna mieć jasno określony temat.
Metoda wspólnot praktyków ma duży potencjał do zastosowania w polskich organizacjach, w tym w administracji publicznej. Jest to narzędzie stosunkowo łatwe do stosowania i co ważne nie wymaga dużych nakładów zarówno początkowych, jak i stałych. Z perspektywy polskiej centralnej administracji publicznej wykorzystanie wspólnot praktyków mogło by być szczególnie cenne jako sposób przełamywania silosowości (małej współpracy i wymiany informacji) działania poszczególnych organizacji i ich części.
Dużym ułatwieniem we wdrażaniu wspólnot praktyków mogło by być opracowanie zwięzłego, atrakcyjnego w odbiorze przewodnika, „instrukcji obsługi” tego narzędzia, zawierającego także przykłady dobrych praktyk w tym zakresie.
Projekt jest współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego.
