Raport KSAP na temat zarządzania w centralnych instytucjach systemu ochrony zdrowia
Krajowa Szkoła Administracji Publicznej opublikowała polsko-angielski raport pt. Wyzwania w systemie ochrony zdrowia - zasoby ludzkie i zasoby organizacyjne w centralnych instytucjach. Jest to efekt projektu, który KSAP realizował na zlecenie polskiego biura Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Zawiera on analizy obejmujące zagadnienia związane z zarządzaniem zasobami ludzkimi w centralnych instytucjach systemu ochrony zdrowia oraz zagadnienia związane z strukturami organizacyjnymi, które służą realizacji polityki zdrowia na szczeblu centralnym. Raport zawiera szereg rekomendacji dla decydentów.
Raport sformułował szereg rekomendacji. Wynikają one z wniosków powstałych na bazie zrealizowanych badań i analiz. W konkluzji stwierdzono, że polski system ochrony zdrowia stoi przed koniecznością znacznego wzmocnienia swoich zasobów i potencjału do działań. Dotyczy to między innymi:
- wzmocnienia potencjału do identyfikowania wyzwań i ryzyk systemowych,
- wzmocnienia potencjału do analizowania zmieniającego się otoczenia,
- lepszego wykorzystania dostępnych kadr dzięki wzmocnieniu ich kwalifikacji w obrębie planowania działań strategicznych, stanowienia priorytetów, interpretowania wyników badań i budowania scenariuszy rozwiązywania problemów sektorowych,
- tworzenia standardów kompetencji dla pracowników zatrudnianych na poszczególnych szczeblach organizacji w instytucjach systemu ochrony zdrowia,
- wzmocnienia funkcji analitycznych, zarówno wewnątrz komórek organizacyjnych MZ, jak i w skali całej organizacji systemu ochrony zdrowia,
- dopracowania się metod ewaluacji programów publicznych w obszarze ochrony zdrowia,
- wzmocnienia struktur poziomych, w których miałaby miejsce wymiana wiedzy operacyjnej będącej podstawą profesjonalnego procesu podejmowania decyzji w sprawach polityk publicznych,
- stabilizowania kadr. Obejmuje to stworzenie modelu odpowiednio atrakcyjnej ścieżki kariery zawodowej w obrębie zarządzania systemem ochrony zdrowia,
- wzmocnienia funkcji resortu jako organizatora zasobów ludzkich,
- powołania specjalnej placówki, której celem byłoby opracowywanie profesjonalnych planów szkoleniowych dla kadr zarządzających w systemie ochrony zdrowia (albo dobudowanie tak sprofilowanego pionu w już istniejącej placówce).
- wzmocnienia funkcji informacyjnych (polityki informacyjnej) Ministerstwa Zdrowia, w tym wzmocnienia standardów informacyjnych w zakresie opisu swojej misji oraz celów strategicznych i przyjętych priorytetów.
Raport zawiera konkluzję głoszącą iż, niepodjęcie zarysowanych tu wyzwań może skutkować tym, że potencjał zarządczy centralnych instytucji w ochronie zdrowia osiągnie w najbliższych latach poziom, który będzie stanowił realne zagrożenie dla stabilności całego systemu ochrony zdrowia. Zrodzi to zagrożenia dla wielu innych elementów systemu społecznego i ekonomicznego w Polsce.
Raport głosi również, że system ochrony zdrowia będzie stawał wobec coraz poważniejszych zagrożeń w związku z tym, że polityka zdrowotna staje się coraz bardziej złożona i wymagająca. Realizowanie polityki zdrowotnej wymaga coraz większych zasobów materialnych, ale również zasobów ludzkich i społecznych. Trzeba je budować codzienną i dobrze zorganizowaną pracą w optymalnych strukturach systemu zdrowia. Kadry zarządzające powinny zostać wykorzystane do podejmowania innowacyjnych działań i znajdowania nowatorskich rozwiązań dla problemów, a nie tylko do podtrzymywania systemu, który obciążony jest szeregiem dysfunkcji. Natomiast system powinien zostać wyposażony w większą liczbę mechanizmów samo-regulacji, co jest możliwe do osiągnięcia poprzez stworzenie sieci dopełniających się instytucji, które reagują na pojawiające się zakłócenia w obrębie swoich kompetencji. Ministerstwo i jego kadry nie mogą odgrywać roli instytucji „ostatniej deski ratunku”. Głównym polem ich działania powinno być usprawnianie mechanizmów samoregulacji w systemie ochrony zdrowia oraz analiza wyzwań oraz wiedzy budowanej wokół tych wyzwań.
